Gidenler gitti Bir yorgun kent kaldı geride Yine de şarkısını söyleyen Küller içinde!.." ... Nermin Erol

*Dresden bombardımanını düşünüyorum zaman zaman. (Sanırım bir yıl önce sayfamda ayrıntısı ile paylaşmıştım. Bir zamanlar Almanya’nın kültür ve tarih başkenti olan, bir çok müzeye, tarihi binaya ev sahipliği yapan şehir Dresden. Elbe Nehrinin kıyısında olan bu şehre, “Elbe’nin Floransa’sı” denirmiş.2 nci Dünya savaşının sonuna kadar hiç bombalanmadığı için "güvenli" olarak ilan edilen bu şehre hiçbir askeri bir stratejik gereksinim olmadığı halde tarihin en büyük bombardımanı İngiliz ve Amerikalılar tarafından "intikam" amacı ile düzenlenmiş.)O bombardıman sonrası şehirde zarar görmemiş nadir bir heykel fotoğrafı vardır..şehri seyreden.Ona benzeyen canlı heykeller sanki artık insanlar..ama yüzlerinde birer gülüş.."eccedentesiast" gülüşü..İçimi daha da çok acıtan bu gülüş.Şehir yıkıntılarını görmek bile beni üzerken insan yıkılmışlığına tanık olmak dayanılmaz geliyor..

**üm acılarına rağmen çevresine gülümseyebilen insanlara psikolojide verilen bir isim eccedentesiast.