"Bir aşk unutulmaz olacaksa eğer, küçük rastlantılar *Assissili Francesco'nun omuzlarına konan minik kuşlar gibi hemen o an kanat çırpa çırpa gökten aşağı doğru süzülmelidir.." Milan Kundera/Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği

-Bir kitabı okurken, bir filmi seyrederken hep yaptığım şey bir yere takılmak..Assissili Francesco kimdir diye merak ettim, iyi ki de etmişim. Çok zengin bir tacirin oğluyken katıldığı savaş sonrası keşiş olan ve öğretileri ile tanınan bir isimmiş.Kilisenin ve dolayısı ile papanın güçlenmesine karşı çıkmış, Hz.İsa gibi mütevazi bir hayat sürme taraftarı olan, Tanrı ile kul arasına kimsenin girmemesi gerektiğini savunan, ""daima, asla, sonsuza dek" ancak Tanrının tasarrufunda olan kelimeler diyen ve "Teselli edilmektense, teselli etmeye bakıyorum, anlaşılmaktansa, anlamaya, sevilmektense, sevmeye.." sözünü gerçekten yaşamış.bir aziz.(Hz. Süleyman gibi hayvanlarla konuşabildiği rivayet edilirmiş .Kuşlar kısmı oradan geliyor bununla ilgili de uzun bir hikaye var.)

--Bütüne varış, ''reductio ad unum'' Orta çağın en büyük kaygısıydı. Francesco tek cümleye sığdırır bu yolu: ''Tutto mi appartiene, niente mi prende'' (Her şey benimdir, hiçbir şey beni benden alamaz). Francesco ait olmaz, ait kılmaz, iç ve dış, ''Ben'' ve ''öteki'' arasında bırakılan bu yapay boşluktan yayılan sevgi sıcaktır, öldüresiye kavrayıcıdır. Kundera'nın tek nüsha sözlüğündeki şefkat tanımını çağrıştırır: ''Şefkat, öteki ile aramızda, onun çocukluğunu yaşayabileceği yapay bir boşluk yaratmaktır.''