“..çok emin olduğum anlar var..çok cesur..kaçmaktansa önümde ne varsa aşıp geçebileceğim..sözümden dönmektense ölebileceğim..işte tam o zamanlarda görülmeye değerim.. koskoca bir şelalenin tepesindeysek mesela nasıl da atlarım aşağıya..İşte o emin olduğum anlarda hiç geriye bakmam ben..tam o anlarda görmelisin beni ve dua etmelisin ki ben seni görmeyeyim..”
*Eski Romalı aristokratlardan Pautus idama mahkûm olmuş.Asil olduğu için kendisini öldürmesine izin verilmiş. Eski Roma’da idama mahkûm olan asiller, bir odaya konur, masanın üzerine de kendisini öldürmesi için bir bıçak bırakılırmış.Pautus’a da aynı şey yapılmış.Kapının önüne aile fertleri toplanmış. Ama odadan sürekli ayak sesleri geliyor ve Pautus kendisini bir türlü öldüremiyormuş. Aile, Pautus’un bu korkaklığından utanmaya başlamış. Romalı bir asilzade için ölümden korkmak büyük bir onursuzlukmuş.Pautus‘un karısı daha fazla dayanamayıp kapıyı açarak içeri girmiş ve masadaki bıçağı alıp kendi karnına saplamış. Sonra da çıkarıp kanlı bıçağı kocasına uzatmış, “Pautus non dole” yani “Pautus bak acımıyor” demiş.Pautus ölmekten korkuyor, biz yaşamaktan... Ölmeden önce ölmememiz için, korkmadan yaşamamız için, gözlerimizin içine bakarak haykıracak biri lazım.
- Bak, acımıyor...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.