"..Hiç olmazsa karanlık samimi,diye mırıldandı. Hiç olmazsa tek rengi var onun." Cam Irmağı Taş Gemi

*Psikoloji literatürüne bir parça ilgi duyanlar, Jung’un arketiplerinden haberlidirler. Bu arketiplerden biri, Latincede “maske” demek olan persona. Hayata katılırken, dış dünyaya kendimizi sunarken giyindiğimiz “kılık”lar. Herhangi bir insanı ikiyüzlülükle suçlamak, tam bu noktada parodik olacaktır: İki değil, en aşağı onlarca yüzle dolaştığımız, arz-ı endam eylediğimiz düşünülürse!Jung’a bakılırsa asıl tehlike, personalardan birini aşırı benimseyip, onsuz edemez hale gelmek. Çünkü bu; personalardan birinin ego’yu egemenlik altına alması demek. Böylesi durumda ne olur peki? Benlik düpedüz o persona ile özdeşim kurduğunda ego şişecek ve kişi daimi bir gerilimin konusu olacaktır. Bu infiation’un beklenen sonucu ise şahsiyete yabancılaşma.Pek çoğumuz, böylesi bir personayı tüm benliğiyle özdeşleştirmiş birinin arkasından kolayca atıp tutarız. Kızar, öfkeleniriz de bazan. Oysa asıl onlar için cehennemdir dünya./pessoa