”.. bir bombardıman sonrasında, taştan bir azizin yüzü gibi ağlamaklıydı kadının o güzel gözleri..” Boris Vian

"Bu kızda anlaşılmayan bir şey vardı. Asıl insanı bağlayan da buydu. Güzel mi, çirkin mi anlaşılmıyordu. Sonradan kendisiyle konuşunca gördüm ki O'nunla ilgili hiçbir şeyi anlamak mümkün değildi. Bu kız bende hayatımın sonuna kadar bitirmeye imkân olmayan bir kitap tesiri yaptı. Ve ben o hale geldim ki, bütün kitaplarımı bu anlaşılmaz ve sihirli kitaptan bir satır okumak için feda edebilirdim. Yıldız gibiydi. Onlar gibi, görünen, parlayan ama yakınlaştığında yıldızların etrafını saran görünmez yakıcı bir tabaka gibi kendisine yaklaşan her şeyi yakacak görünmez bir şey vardı..ve gözleri sanki yanarak/yakarak ışıldamaktansa sönerek dünyaya düşmüş bir göktaşı olmak için küle dönmeye razıydı.."