4'33"

*"Hiçbir ses kendini yok eden sessizlikten korkmaz; ve sese gebe olmayan sessizlik yoktur.” diyen ve devamında "Yaptığımız her şey müziktir" diye ekleyen John Cage'in çalışması olan 4'33" ilk olarak 29 Ağustos 1952’de Woodstock’ta (New York) piyanist David Tudor tarafından icra edilmiş. Tudor el yazısı partisyonu piyanodaki yerine yerleştirmiş her bölümün süresini ölçmek için bir kronemetreyi takip etmiştir. Nota metni, her biri değişik uzunlukta üç sessiz bölümden oluşuyordu; ama bunların uzunlukları 4 dakika 33 saniye imiş. Tudor icranın başlangıcını, piyanonun kapağını indirerek gösterir. İlk bölümde ağaçların arasından esen rüzgarın sesi karışır. Piyanist hiç hareket olmayan 30 saniyenin sonunda kapağı kaldırarak ilk bölümün bittiği işaretini verir. Ondan sonra ikinci bölüm başlar, bu sırada çatıya yağmur damlaları düşer. Piyanist son bölümde piyano kapağını kaldırır ve indirir. Cage bundan sonrasını An Autobiographical Statement’da şöyle anlatır: “Halk fısıldaşmaya başladı; bazıları kalkıp dışarı çıkmak üzere arkaya yürüdü. Gülmediler yalnızca hiçbir şey olmayacağını anlayınca rahatsız olmuşlardı ve üstünden 30 yıl geçmesine rağmen bunu unutmadılar; hâlâ öfkeliler.Benim ne yaptığımı anlayamadılar."Açıkçası ben de anlayamadım. Deneysel bir çalışma mıdır veya Ali Sriati'nin:"Sanat varolandan kaçış" sözü gibi bu bir kaçış mıdır, Cage 20. yüzyılda kompozisyon yapmak için katı kuralların gerekli olmadığını en açık yüreklilikle kanıtlayan biri ve on iki ton müziğinin yaratıcısı olan eski hocası Arnold Schönberg'un, onun için dediği gibi bir besteciden çok bir mucit mi veya başkalarının dediği gibi bir soytarı mıdır onu da bilemedim. Sanırım yine aynı noktaya geliyoruz:Sanat sanat için midir, anlaşılmak için midir?