"..bana gülümseyerek, sevgiyle sunulan tüm elmalar zehirli çıktı.. zehirleri az az aldıkça bünyem panzehire döndürdü,,ölemedim..keşke en son elma tamamen zehir olsa..ve ben uyusam..işte o zaman kışın soğuğunu hissetmeyeceğim, doğanın terkedilmiş bir gelin hüznünde beyazlığına üzülmeyeceğim..Yumuşacık kar taneleri düşecek tenime, bedenim buzdan olduğu için erimeyecekler üzerimde.. Onlara da sığınak olurum bir müddet.. son kez..Sonra yok oluruz kar taneleriyle yeryüzünden, dünya sevenleriyle kalır, biz sevilmediklerimizle göç ederiz.."
Hazan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.