Demir almak günü gelmişse zamandan, meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.." diye başlar Yahya Kemal'in şiiri..hep ölüme adanmış diye düşünmüştüm.Ama bambaşkaymış öyküsü..Nazım Hikmet'in annesi ressam Celile Hanım resimleri kadar güzelliği ile de dillere destan bir kadınmış İstanbul’da. Yahya Kemal’in bu güzelliğe vurgunluğu, Celile Hanım’ın oğlu olan Nazım Hikmet’e şiir dersleri vermek için o eve gelip gitmesiyle başlar.Kısa bir müddet sonra hocasının annesine olan ilgisini fark eden genç Nazım, bir gün onun ceketinin cebine küçük bir kağıt bırakır. Kağıtta şunlar yazılıdır: ’ Hocam olarak girdiğiniz bu eve babam olarak giremezsiniz.Bu notu alan Yahya Kemal tedirgin olur, korkar ve artık hiç uğramaz..ama içinde ki aşk bitmez, uzaktan devam eder..Yahya Kemal o sıralar Büyük ada’ dadır. Celile Hanım’ da yazı Ada da geçirmektedir. Yaz bitince Celile Hanım vapurla İstanbul’a döner. Ayrılığın ıstırabını yüreğinde derin bir şekilde hisseden Yahya Kemal’in beyninde ’ Sessiz Gemi ’nin o ölümsüz dizeleri şekillenir ve şiir öyle ortaya çıkar.
Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler
Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.