"..Neden hayatında sadece ailen ve çok az kişi var, diye soruyorlar..Bütün tanışmalardan, başlangıç ve bitişlerden, sevecenlik, ayrılık ya da gidiş dönüşlerden, büyük bunalımlar ve şaşkın, yaralı dolaşmalardan sonra bir gün acı çekmekten bıkmış olduğumu düşünüp düz bir çizgiyi özledim. Düz. Dümdüz. Yatağında uslu bir su gibi akmaya özendim..öyle çok, öyle yoğun, öyle her şeyimle seviyorum ki bunu sadece hak edenlere sunmaya karar verdim.Başkasına gücüm de yok isteğim de.."
— İnci Aral
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.