"..düşünüyorum da, sanırım en büyük korkumuz oldugumuz gibi görünmek. Yumusacik kalbimizin fark edilmesi, naif yönlerimizin kesfedilmesi, cesaretsizligimizin anlasilmasi, korkularimizin paylasilmasi sanki zarar görecegimizin en büyük isareti. Kabuklarimizin altinda kendimizi saklamakta ne kadar da ustayiz..Ve ne kadar güçlü korunuyoruz, kalkanlarimizin ardinda..Hissedilmeden, el degmeden, sevgimizi göstermeden..Istiridyeler, deniz minareleri, midyeler. Kirpiler ve kaplumbagalar gibi..Sahi koruyor mu bizi bu çatlamamis sert kabuk? Kimse incitemiyor mu duygularimizi, inançlarimizi, benligimizi? Yoksa zarar mi veriyor bu ürkeklik, bu kabuk bize.? Hissettiklerimizi gölgeliyor, yansitmiyor mu gerçek kimligimizi?Duygularimizi bastiriyor, el ele tutusmamizi engelliyor mu?
Eger bir yildiz gibi isil isilsam ve bir yildiz kadar parlak,ne çikar atesböcegi sansalar beni ? "
Rabindranath Tagore
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.