"Ruhunu yitirmiş bu çağın vebası düşünememek değil, hissedememektir.." Kirilov

*Dostoyevski'nin Ecinniler'in bir karakteri Kirilov. Ana karakter değil ve Suç ve Ceza'nın Raskolnikov'u kadar etkileyici bir karakter de değildir belki ama benim için kilometre taşlarımdan biridir. Dostoyevski'nin bütün eserlerindeki kahramanlar gibi yaşamın anlamını sorgular o da . Dostoyevski, : " tüm yaşamım boyunca bilinçli ya da bilinçsiz olarak acısını çektiğim tek sorun, tanrının varlığıdır" ile tanımladığı sorunsalı yine bir karakter üzerinden -bu defa Kirilov- çözmeye çalışmıştır. En çarpıcı dialog şu oldu benim için: "Dinin söylediği doğru mu, ölüler arasından dirilecek miyiz, yeniden birbirimizi görecek miyiz? diye sorar Kirilov , Alyoşa:" elbette yeniden göreceğiz birbirimizi, tüm olup bitenleri birbirimize sevinçle anlatacağız." der ama Kirilov ..bu kısmı okumayanlar için boş bırakıyorum.

**Dayatılanın çirkinliği ile maruz kalınanın çekilmezliği arasında gidip gelen yaşanmamışlıklardır bizi yoran..Farsça bir deyim olan ‘vernem nihaden’ gibi..birini öldürüp gömmek, sonra da izlerini yok etmek için üstünde çiçek yetiştirmekten farksız.."/ve yine Kirilov^dan son söz: Taşın kendisinde acı yoktur, ama taştan duyulan korkuda acı vardır."