KAFKA'NIN TAŞ BEBEĞİ..
Kafka bir ikindi vakti parkta gezintiye çıktığında hıçkıra hıçkıra ağlayan küçük bir kızla karşılaşır. Çocuk kaybettiği bebeğine ağlamaktadır. Kafka ona bebeğinin gezintiye çıktığını söyler, küçük kızı buna inandırmak için de bebeğin ona mektup yazdığını sözlerine ekler. Kafka gerçek bir yazınsal çabayla küçük kıza bir mektup yazar. Ertesi gün parkta küçük kıza mektubu okur. Taş bebek gittiği için üzgünmüş ama hep aynı insanlarla yaşamaktan bıkmış. Dünyayı görmek, yeni arkadaşlar edinmek istiyormuş. Küçük kızı sevmediğinden değil ama çevresini değiştirmek istediği için gitmiş, bu yüzden bir süre ayrı kalacaklarmış. Ama kıza her gün yazıp neler yaptığını anlatacağına dair söz veriyormuş. ....Kafka tam üç hafta boyunca küçük kıza mektup yazar ve küçük kıza parkta o mektupları okur. Taş bebek büyür, okula gider, yeni insanlarla tanışır. Kafka taş bebeğin küçük kızın hayatından tamamen çıkacağı ana yavaş yavaş hazırlar çocuğu. İnandırıcı bir son arar. Sonunda bebeği evlendirmeye karar verir. Mektubun son satırında bebek eski ve sevgili arkadaşına veda eder..O noktaya gelindiğinde kız artık bebeğini özlemekten, aramaktan vazgeçmiştir. Kafka bebeğin yerine başka bir şey vermiştir çocuğa ve o üç hafta içinde mektuplar kızın üzüntüsünü gidermiştir. Kızın bir hikayesi vardır artık ve insan bir hikayenin içinde, bir hayal dünyasında yaşayabilecek kadar şanslıysa, gerçek dünyanın acıları sona erer. Çünkü hikaye devam ettiği sürece gerçek yoktur…
Sonsuzlukta bir mola yeri..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.