“Yaşam, bir dişçiye gitmeye benzer. Her an daha kötüsünün henüz yaşanmadığına inanırsınız, oysa zaten yaşanmış bitmiştir.” Viktor E. Frankl

İnsanın Anlam Arayışı ( Viktor E. Frankl) adlı kitaba 2 gün önce başladım. Dilekçe yazar gibi, fakülte yıllarında sınava çalışır gibi altını çize çize okuduğum satırlar. Frankl ;3. Viyana Okulu olarak bilinen akımın kurucusuymuş ama beni asıl etkileyen kendisinin geliştirdiği logoterapi (Anlam Merkezli Terapi) oldu.Kimseyi sıkmadan özetlemeye çalışacağım.Yaşamın anlamını bulabilmek için öncelikle bir amacımızın olması gerektiğini, acının vazgeçilmez olduğu durumlarda acının da bir anlamı olabileceğine dair kuramlardan oluşuyor ve diğer varoluşçu terapistlerden farklı olan iki tekniği var :Paradoksal niyet ve düşünce odağını değiştirme. Paradoksit niyeti yine kısaca anlatmaya çalışırsam:Bir şeyden ne kadar kaçınırsanız o kadar onun etkisinde kalırsınız; o kaçınmak istediğiniz şeyi ne kadar arzularsanız o kadar da ondan uzaklaşmış olursunuz.Mesele uyuyamayan biri hep "bu gece de uyuyamayacağım" diye korkar ama bu teknik de bu defa uyumaya değil "tüm gece uyumamalısın, uyumamayı başarmalısın"a yönlendirilir. Paradoksal niyette asıl yapılması istenenin tersi istenirken, düşünce odağını değiştirme tekniğinde ise asıl yapılması istenenin dışında başka bir şey istenir.Şu ana kadar öğrenebildiklerim bunlar. Açıkçası çok çarpıcı buldum.