Ve en çok da kendinden! O vakit sığınacak bir liman, gözlerini yormayacak bir ışık, çok yakın bir uzaklık arar…
Velhasıl; limanım, ışığım, ırağım, yakınım… Yorgunum sevgilim, çok yordum kendimi…
Gel, gülüşünün sırtına yaslanayım… Kalamıyorum ayakta.."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.