EY ZAMAN DUR..NE GÜZELSİN..

''Ey zaman... Dur! Ne güzelsin!''

* Faust

*Goethe, Faust'un konusunu çok eski bir öyküden almıştır. Faust, Latince “mutluluk” demektir. Faust, bilgi ihtirası içinde kıvranan biridir. Mefisto ise sembol olarak şeytanın kendisidir. Faust'u yoldan çıkar­mak için her yolu dener. Bahsin konusu “insan”dır. “Gökte Tanrı ile şeytan aralarında bir bahse tutuşmaktadırlar. Şeytan Faust'u kolayca baştan çıkartacağını iddia ederken Tanrı ise, ruhunun iyiliği sayesinde doğru yolu bulabileceğini bilmektedir.” “Tanrı, insanın yaradılış erdemine sahip çıkacağını ve gerçeği bulma arayışına çıksa da, eninde sonunda kendine döneceğini ileri sürerek bu yanılsamayı önemsemiyordur. Çünkü O'na göre, insan hatalar yapabilirdi. Ancak bu hatalar sonucunda edindiği tecrübeler er geç onu mutlak gerçeğe götürecek, yani kendisine geri döndürecektir. Şeytan (Mefisto) ise, insanın bencil olduğunu ve amaçlarına ulaşmak için her zaman kendisine muhtaç ve bağımlı kalacağını iddia ediyordur.”

*Tanrı'dan Faust'u doğru yoldan çıkarmak için izin isteyen Mefistofeles, onun bunalımlar içinde olduğu bir gece karşısına çıkar ve Faust'a dünya hazlarını vaat eder. Bir iddiaya girerler. Mefistofeles, onun bilgi hastalığından kalbini kurtaracak, yaşatacağı en güzel hazlar karşısında Faust ''Ey zaman... Dur! Ne güzelsin!'' diyecek olursa iddiayı Mefistofeles kazanmış olacaktır.” “Bahse göre, Mefisto, Faust'un bu anları yaşamasını sağlayacak; karşılığında da onun ruhuna sahip olacaktır. Faust'un iddiayı kazanması için, yaşayacağı güzel anlara "Geçme, Dur..." demeyecek; dolayısıyla dünyevi zevkler için ruhunu Mefisto'ya satmayacaktır. Aksi olursa, bahsi kaybedecektir.

*Faust kendi içindeki özüne, yani Tanrı'nın güvendiği erdemine, tanrısal özüne geri dönmüştür. Faust karakteri azimli, ne istediğini bilen, yaşamını kontrol eden ve kötü yanına yenik düşmeyen, onunla amansızca savaşan “adam gibi adam” modelidir.